فرزندم را به پیش دبستانی بفرستم یا نه؟ - مجله رویای کره ای

از طرفی، بعضی والدین هم ممکن است تا همین روز ها هنوز درگیر اصل ماجرای فرستادن یا نفرستادن فرزندشان به پیش دبستانی باشند. واقعیت این است که همه این نگرانی ها طبیعی است.

به همین دلیل نیز در پرونده امروز سراغ این موضوع رفته و کوشش نموده ایم با ذکر بعضی نکات به یاری این گروه از والدین بیاییم. ابتدا سه فایده ای را که حضور در پیش دبستانی می تواند برای بچه ها داشته باشد، برشمرده ایم. سپس سراغ سه نکته در انتخاب پیش دبستانی رفته ایم. از آن جا که تا زمان شروع سال تحصیلی نوآموزان هنوز زمان داریم، نکاتی را که می تواند یاری کند تا فرزندمان آماده رفتن به پیش دبستانی گردد مرور نموده و در نهایت چند نکته برای مدیریت بهتر و کارآمدتر رابطه والدین با مربی ها و مدیران پیش دبستانی نیز ارائه داده ایم.

کارشناسان به دلایلی مانند کسب آمادگی برای ورود به مدرسه از ضرورت رفتن به پیش دبستانی می گویند: فرزندم را به پیش دبستانی بفرستم یا نه؟

چند سالی هست که از اجباری شدن مقطع پیش دبستانی در کشور ما صحبت می گردد، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است. با وجود این، آیا تا به حال به این موضوع فکر نموده اید چرا بعضی از متخصصان از ضرورت اجباری شدن آن صحبت می نمایند؟

یاری برای زمان ورود به مدرسه

برای بسیاری از بچه ها اولین تجربه جدا شدن از والدین همزمان با ورود به مدرسه است. این اولین جدایی در هر سنی که روی دهد، کودک را مضطرب می نماید. از طرفی در اول دبستان، مدارس، ناچار از پیگیری برنامه آموزشی مشخصی هستند که به آن ها اجازه نمی دهد تا بیش از یکی دو هفته زمان، برای تطابق پیدا کردن بچه ها با شرایط مدرسه وقت صرف نمایند؛ بنابراین بچه های که تجربه جدا شدن از والدین را ندارند و اضطراب دارند، ناچار از تحمل فشار بیشتری در ماه های ابتدایی مدرسه هستند و گاهی خاطره تلخ آن روز ها تا سال ها با کودک باقی می ماند. پیش دبستانی می تواند یاری بسیار خوبی در آماده شدن کودک برای حضور در محیط مدرسه باشد و فشار ابتدای سال تحصیلی در پایه اول را به شدت کاهش دهد.

پرورش مهارت های دوست یابی

تک فرزند بودن، محدودیت در روابط با دیگر بچه ها و نداشتن بچه ها همسن در اقوام از مسائلی است که بسیاری از بچه ها این روز ها در حال تجربه آن هستند. در نتیجه بعضی بچه ها بیشتر با بزرگ سالان سر و کار دارند و تجربه زیادی در برقراری رابطه با بچه ها دیگر و دوست یابی را ندارند. حضور در پیش دبستانی می تواند به بچه ها یاری کند تا در محیطی غیررسمی تر، از حمایت بیشتر مربی بهره ببرند و در کلاس هایی با تعداد بچه ها کمتر، پیدا کردن دوست را تجربه و در این زمینه مهارت کسب نمایند. توجه کنید که در سال اول دبستان، اضطراب اغلب بچه ها بعد از پیدا کردن دوست کاهش پیدا می نماید و محیط مدرسه به فضایی دوست داشتنی برای آن ها تبدیل می گردد.

پذیرش محدودیت های محیط های آموزشی

چه بچه های که سابقه مهد دارند و چه آن ها که تا این سن در خانه بوده اند با رفتن به پیش دبستانی می توانند از این نظر نفع ببرند. مهد های کودک به صورت معمول آزادی های زیادی به بچه ها می دهد و متناسب با سن آن ها توقع زیادی از بچه ها برای رعایت بعضی مسائل از جمله؛ محدودیت زمان خوردن خوراکی، حضور در راس ساعت مقرر، همراه نبردن وسایل اضافه به مهد کودک و ... ندارد. با این حال و در بیشتر پیش دبستانی ها به صورت پلکانی به بچه ها مسائل آموزش داده می گردد و از آن ها توقع می رود که بتوانند با این محدودیت ها تطابق یابند بنابراین بچه های که تجربه پیش دبستانی دارند با سهولت بیشتری نیز می توانند با قوانین مدرسه کنار بیایند.

توصیه هایی به والدینی که نمی دانند در بازدید از یک پیش دبستانی باید به چه نکاتی توجه نمایند:

4 ویژگی یک پیش دبستانی خوب

وقتی صحبت از فرستادن بچه ها به پیش دبستانی می گردد، بسیاری از والدین با نگرانی اعلام می نمایند که انتخاب یک مرکز خوب و قابل اطمینان برای آن ها سخت است. گاهی این نگرانی آن قدر شدید است که والدین عطای فرستادن کودک به پیش دبستانی را به لقایش می بخشند و ترجیح می دهند خود را در موقعیت انتخاب کردن قرار ندهند! توجه به نکاتی که در ادامه مطرح می گردد، می تواند به شما یاری کند تا راحت تر یک پیش دبستانی مناسب برای فرزندتان پیدا کنید یا اگر او را جایی ثبت نام نموده اید در صورت دیدن این شرایط، آسان تر به آن مرکز اعتماد کنید.

دارای مجوز آموزش و پرورش باشد

اولین نکته این که از ثبت نام فرزندتان در مرکزی که مجوز آموزش و پرورش ندارد، خودداری کنید. توجه داشته باشید که مهد های کودکی که از بهزیستی مجوز دارند، امکان ارائه خدمات رسمی در قالب پیش دبستانی را ندارند و تنها زمانی که مجوز جداگانه از آموزش و پرورش دریافت نمایند، می توانند خدمات رسمی پیش دبستانی را بر اساس سرفصل های مشخص شده ارائه نمایند.

طبق آیین نامه اداره گردد

آشنایی با آیین نامه آموزش و پرورش درباره مراکز پیش دبستانی می تواند به شما یاری کند تا هم انتخاب بهتر و هم انتظارات درست تری داشته باشید. به عنوان مثال در این آیین نامه آمده است که مدت زمان جلسات آموزشی برای این گروه سنی حداکثر 35 دقیقه و مدت زنگ تفریح ها نیز 20 دقیقه است یا این که در پیش دبستانی های وابسته به مدارس، زنگ تفریح نوآموزان باید جدای از دیگر دانش آموزان باشد.

قرار دریافت کلاس نوآموزان در طبقه همکف یا اول یکی دیگر از موضوعاتی است که این مراکز باید به آن توجه داشته باشند و در نهایت این که آموزش در این دوره باید فعالیت محور و فرایندمحور باشد و از آموزش مستقیم خودداری گردد. مطالعه این آیین نامه به همه والدینی که سال جاری نوآموز دارند، توصیه اکید می گردد.

مهارت های کودک را تقویت کند

پیش از فرستادن فرزندتان به پیش دبستانی روی اهدافی که از فرستادن او به این دوره دارید، تمرکز کنید. گاهی اوقات والدین انتظاراتی نادرست از این دوره دارند و البته گاهی اوقات نیز بعضی مراکز با تبلیغ های اغراق آمیز و اشتباه به این موضوع دامن می زنند.

توجه کنید که نوآموزان قرار نیست در این دوره خواندن یا نوشتن فرابگیرند، حفظ کردن اشعار متعدد، ارزشی ندارد، یادگیری زبان دوم نیز در این زمان توصیه نمی گردد، اما به جای آن تقویت مهارت های اجتماعی و ارتباطی از موضوعاتی است که باید مورد توجه باشد. پرورش خلاقیت، تقویت اعتماد به نفس و آشنایی با محیط مدرسه از جمله دیگر اهدافی است که در این دوره باید مدنظر باشد.

فضای مناسبی داشته باشد

در بازدید از پیش دبستانی به سرویس بهداشتی و نظافت محیط توجه کنید، فضای بازی داخل سالن و حیاط را ببینید که آیا ایمن هست؟ فضای کلاس آیا صمیمانه هست و نور کافی دارد؟ نمونه کار های هنری و کاردستی بچه ها را که به دیوار زده شده است، ببینید و این که اگر همه کار ها شبیه هم هستند و نکته جدیدی ندارند، یعنی خلاقیت بچه ها مورد توجه نیست.

آن چه والدین برای آماده کردن ورود فرزندشان به پیش دبستانی باید انجام دهند:

کودک را آماده کنید!

بسیاری از پیش دبستانی ها به ویژه آن هایی که وابسته به مدارس هستند، فعالیت خود را با چند روز فاصله از اول مهر شروع می نمایند؛ بنابراین تا شروع سال تحصیلی، حدود دو هفته ای فرصت دارید تا بتوانید فرزندتان را برای حضور در پیش دبستانی آماده سازید.

برنامه خواب او را تنظیم کنید

تنظیم کردن خواب یکی از کار هایی است که بهتر است از همین روز ها شروع کنید. بچه ها وقتی به اندازه کافی نخوابند، معمولا صبحانه هم نمی خورند. خواب آلوده و گرسنه حاضر شدن می تواند هم خاطره بدی از فضای پیش دبستانی در ذهن آن ها باقی بگذارد و هم همکاری آن ها را با شما و اولیای مرکز کاهش دهد. بهتر است تا فرصت هست، به آرامی ساعت خواب و بیدار شدن فرزند خودتان را تغییر دهید.

به غذا خوردن او نظم بیشتری دهید

شاید این موضوع کمتر به چشم والدین بیاید، اما بچه ها زمانی که در خانه هستند، به دلیل دسترسی داشتن به خوراکی و آب در هر زمانی که اراده نمایند، تحمل کمتری برای گرسنه ماندن دارند. پس تا فرصت دارید در قالب بازی از فرزندتان بخواهید بعد از خوردن صبحانه، تا یکی دو ساعت چیزی نخورد و بعد خوراکی خود را طی 20 دقیقه تمام کند و دوباره برای مدت زمانی مشابه تمرین کند تا چیزی نخورد.

فعالیت هایی برای انجام دادن در اختیارش بگذارید

اگر فرزند شما سابقه رفتن به مهد ندارد، بهتر است این روز ها بعضی فعالیت هایی را که می دانید در پیش دبستانی انجام خواهد داد به عنوان بازی در خانه، شبیه سازی کنید. به عنوان مثال از او دعوت کنید پشت میز بنشیند و نقاشی بکشد، اگر خمیر بازی دارید، به او برای بازی با خمیر، زمان بدهید تا اشکال متفاوت درست کند. برای او از روی کتاب، داستان بخوانید و از او بخواهید در طول زمانی که شما داستان را می خوانید حرفی نزند و در سکوت گوش دهد.

موقعیت هایی برای دوست یابی برایش ترتیب دهید

اگر تا به امروز فرزندتان امکان دوست یابی در محیط های مختلف را نداشته است و بیشتر همبازی هایش بچه ها اقوام یا دوستان نزدیک بوده اند، شاید بهتر باشد تا پیش از شروع دوره پیش دبستانی برای او امکان آشنا شدن و بازی کردن با بچه ها دیگر را فراهم کنید و از این طریق به او فرصت تجربه در این زمینه را بدهید. بردن به پارک، مسجد محل، کتابخانه و تشویق او برای این که پا پیش گذارد و سراغ دیگر بچه ها برود، می تواند در او این اطمینان را ایجاد کند که توان دوست پیدا کردن دارد. اگر هم به هر دلیلی او نمی تواند پاپیش بگذارد، می توانید با نقش بازی کردن به او نشان دهید که چه چیز هایی می تواند بگوید تا سر صحبت را باز و دیگران را دعوت به بازی کند.

پاسخ به یکی از رایج ترین نگرانی های والدین بعد از فرستادن کودک شان به پیش دبستانی :

می تواند از خودش مراقبت کند یا نه؟

یکی از نگرانی های والدین درباره فرزندشان این است که اگر مسئله ای پیش بیاید، آیا فرزندم توان بیان مشکل را دارد و می تواند موضوع را به من یا مربی اش گزارش کند تا قابل حل بگردد؟ اول این که یادتان باشد این نگرانی به جایی است، بچه ها در سنین پایین، بیان قوی ندارند، اما این به آن معنا نیست که ضروری است شما دست روی دست بگذارید و با نگرانی او را راهی پیش دبستانی کنید. چند نکته ای که در ادامه مطرح می گردد، به فرزند شما یاری می نماید تا بتواند با یاری دریافت به موقع از خودش محافظت کند.

جزئی سوال کنید:

اگر شما از یک بچه پنج یا شش ساله بپرسید که چه خبر؟ به احتمال زیاد جواب واضحی دریافت نخواهید کرد. پس به جای کلی سوال کردن، سعی کنید به صورت جزئی تر و به شکلی بسیار محبت آمیز درباره کار هایی که طی روز نموده است، سوال کنید. به عنوان مثال می توانید بپرسید: خب امروز نقاشی هم کشیدید؟ در حیاط بازی کردید؟ امروز با کدام یک از دوستانت بازی کردی؟ از دست شویی هم استفاده کردی؟ این سوال و جواب ها می تواند به شما یاری کند تا تصویر روشن تری از تجربه های فرزندتان داشته باشید و در جا هایی که احساس می کنید او احتیاج به یاری دارد، به او پیشنهاد هایی بدهید.

بازپرسی نکنید:

یادتان باشد اگر بخواهید پشت سر هم سوال کنید، به احتمال زیاد بعد از سوال سوم و چهارم، آرام آرام پاسخ ها کوتاه و ارتباط کم خواهد شد. پس از شکل بازپرسی فاصله بگیرید و بعد از یکی دو سوال، شروع به تعریف کردن از برنامه های خود در طی روز کنید. به عنوان مثال برایش تعریف کنید بعد از رفتن او چطور ناهار را آماده نموده اید یا اگر سر کار بودید، یکی دو داستان کوتاه از سر کار خود بگویید. با این کار فرزندتان به صورت عملی تشویق می گردد تا با شما به تبادل نظر بنشیند و شما نیز اگر مسئله ای وجود داشته باشد، زودتر متوجه خواهید شد.

با پیش دبستانی تماس بگیرید:

یک تماس تلفنی با پیش دبستانی در انتهای هفته اول و صحبت با معلم می تواند بخش زیادی از نگرانی های شما را رفع کند. در این تماس تلفنی از وضعیت فرزندتان جویا شوید. اگر هنوز از برنامه روزانه او اطلاع دقیقی ندارید، از برنامه سوال کنید. اگر فرزندتان هنوز مضطرب است و این موضوع را با دل درد های مبهم صبحگاهی یا اکراه برای آماده شدن نشان می دهد، این موضوع را با معلم در میان بگذارید.

به معلم و فرزندتان فرصت دهید:

به معلم و فرزندتان فرصت دهید تا رابطه خود را تقویت نمایند. برای تقویت رابطه، ممکن است به زمانی بین دو هفته تا یک ماه احتیاج باشد. در عین حال می توانید با دادن بعضی اطلاعات درباره فرزندتان به معلم اش به تقویت رابطه سرعت بخشید. به عنوان مثال به معلم اش بگویید که فعالیت مورد علاقه او چیست یا این که چه توانایی های خاصی دارد یا این که چه رفتار هایی از سوی دیگران می تواند به ناراحتی یا مضطرب شدن او منجر گردد.

بیش از حد پیگیر وضعیت فرزندتان نشوید:

تماس روزانه یا حتی هفتگی در صورتی که روند جا افتادن فرزندتان مثبت است، بیشتر از این که نشان دهنده احتیاج او باشد، نمایانگر اضطراب بالای شماست؛ امری که ضروری است شما خودتان برای مدیریت آن اقدام کنید. در شرایطی که مشکل خاصی وجود ندارد، به جز جلسات مرکز پیش دبستانی، انتظار می رود شما حداکثر سه یا چهار بار در طول سال تحصیلی با مدیریت تماس بگیرید و از وضعیت فرزندتان جویا شوید. البته اگر بتوانید دو نوبت قرار ملاقات حضوری با مربی فرزندتان در طول سال ترتیب دهید، بسیار عالی خواهد بود.

به شکایت هایش توجه کنید، اما ...:

اگر فرزندتان شکایت از گرسنگی، تشنگی یا ناتوانی از رفتن به دست شویی دارد، بعد از اطمینان از این که فرصت کافی به او برای خوردن، نوشیدن و رفتن به دست شویی داده می گردد، آرام آرام خودتان را از این فرایند کنار بکشید و در برابر شکایت های فرزندتان به او اطمینان دهید که متوجه احساس ناخوشایند او هستید، اما با وجود این مطمئن هستید که او آن قدر توانا هست که بتواند در روز های دیگر از خودش مراقبت کند؛ و در آخر این که:حتی اگر فرزندتان سابقه مهد ندارد، تک فرزند است، هیچ وقت از شما دور نشده است، به دلیل شرایط خاص مانند تولد زودرس همواره خدمات ویژه ای از شما دریافت نموده است و ... باز هم به یاد داشته باشید که بچه ها پنج یا شش ساله با توانایی شناختی و جسمانی متوسط، توان مراقبت از خود را دارند و اگر به آن ها فرصت داده گردد می توانند لباس هایشان را عوض نمایند، دست شویی بروند، خوراکی خود را بخورند، به وقت احتیاج آب بنوشند و .... تنها کافی است کمی به آن ها فضا دهید. شاید بد نباشد بدانید در بعضی کشور ها بچه ها بعد از سرانجام چهار سالگی مدرسه خود را شروع می نمایند و از قضا توان مراقبت از خود را دارند. پس به جای نگرانی های بی دلیل به توانایی های فرزندتان اطمینان کنید.منبع: برترین ها