آتشفشانی که به طرز عجیبی گدازه های آن آبی است! - مجله رویای کره ای

برخلاف آن چه که در اولین فکر به ذهن انسان خطور می نماید، این آبی های درخشان ماگما نیستند. در واقع نورهای آبی حاصل احتراق گازهای سولفور هستند. گاز سولفور تحت فشار و دمای زیاد از شکاف های آتشفشان خارج می گردد. دمای آن نزدیک به 600 درجه سانتی گراد است و هنگامی که با هوای آزاد برخور می نماید آتش می گیرد. آتشی که ارتفاع شعله های آن به 5 متر می رسد. مقداری از گازهای خارج شده تبدیل به سولفور مایع می شوند. این مایع در حالی که به سمت پایین جاری می گردد به سوختن خود ادامه می دهد.

این پدیده آن قدر عجیب است که حتی زمین شناسان برجسته نیز با دیدن آن شگفت زده شدند. Cynthia Werner زمین شناس آمریکایی که در مرکز تحقیقات آتشفشانی آلاسکا کار می نماید گفته است آن چه عکاس کشف کرد یک پدیده غیرمعمول است.

او گفته: پیش از این هرگز این حجم از سولفور را ندیده بودم که از آتشفشان آبی خارج شوند. وارنر می گوید آتش سوزی جنگل ها در پارک ملی Yellowstone موجب جاری شدن رودی مشابه در آن مکان شد. دمای بسیار بالا موجب ذوب شدن سولفور شده بود.

موارد مشابه

بر طبق حرف های او کاملا متداول است که گوگرد مایع را در اطراف مناطق آتشنشانی مشاهده کنیم. مواد معدنی نقطه ذوب پایی در حدود 115 درجه سانتی گراد را دارند که دما و وجرقه های داغ نیز آن را تسریع می بخشد.

آتش آتشفشانی آبی سال ها پیش در جنوب کوه های Vesuvius بر روی جزیره Vulcano دیده شده بود. شعله های آبی همچنین ممکن است هنگامی که انفجار خاکسترها روی می دهد در پای شعله ها دیده گردد.

Grunewald از هیچ فیلتری هنگام عکاسی از آتش های آبی استفاده ننموده است. سوختن شبانه روز ادامه دارد ولی تنها شب ها امکان دیدن آن وجود دارد. در حال حاضر مستندی از کوه های آتشفشانی Kawah Ijen به یاری Grunewald و Etienne رئیس انجمن آتشفشان شناسان ژنو در دست ساخت است.

دریاچه یخ

در بالای آتشفشان Kawah Ijen یک دریاچه یخ وجود دارد که بزرگ ترین نمونه از دریاچه ای است که با هیدروکلریک اسید پر شده است. در واقع اسید موجود در آن موجب شده که دریاچه سبز به نظر برسد.Werner در ادامه شرح می دهد که چگونه این دریاچه انقدر اسیدی شد: آتشفشان گاز هیدروژن گلرید منتشر می نماید، گاز فراوری شده به اب واکنش نشان می دهد و موجب تشکیل هیدروکلرید اسید با غلظت بالا و ph تقریبا 0 فراوری می نماید.

حجم این دریاچه یخ 36 میلیون متر مربع است یعنی تنها 320 بار کوچک تر از دریاچه یخی اورگان.

هنگامی که گازهای در حال سوختن خنک می شوند گوگرد را در گوشه و کنار دریاچه ته نشین می نمایند.

استفاده صنعتی از نورهای آتشفشان آبی

برای تسریع فرم دهی به مواد معدنی، یک شرکت فعال در حوزه معدن لوله های سرامیکی تهویه را در نزدیکی دریاچه کار گذاشته است. لوله ها سولفور را به درون خود می کشند و پس از خنک شدن گاز به سولفور مایع تبدیل می گردد که از لوله ها پایین ریخته و به گوگرد جامد حاصل می گردد. پس از جمع شدن زیاد آن ها معدن کاران به آن جا می آیند و مواد حاصل را بر پشت خود به پایین حمل می نمایند. حتی گاهی آب را از لوله ای کوچک به این لوله ها اسپر می نمایند تا فرآیند خنک سازی سریع تر انجام گردد. گاهی نیز در هنگام عبور سولفور مایع از لوله استالاگتیت هایی درون آن ایجاد می گردد که شرکت آن ها را جمع نموده و به توریست ها می فروشد!

معدن کاران حدود 40 سال است که از این آتشفشان آبی گوگرد استخراج می نمایند. اغلب آن ها شب ها و زیر نور آبی به این کار می پردازند تا از گرمای طاقت فرسای روز فرار نمایند و درآمد بیشتری کسب نمایند. هر کیلو سولفور را 600 روپیه اندونزی می فروشند. یعنی کمتر از 25 دلار آمریکا و هر روز چیزی بین 80 تا 100 کیلو از این معادن استخراج می نماید.

اگر بخواهید زمان طولانی را در کنار گازهای اسیدی با غلظت بالا سپری کنید ضروری است که از ماسک بهره ببرید و در این گازها دی اکسید سولفور وجود دارد که برای سلامتی خطرناک است. در حالی که بسیاری از معدن کاران تنها از لباس های خیس به عنوان ماسک استفاده می نمایند و آن را قسمتی از سختی کار خود قلمداد می نمایند. بعضی از معدن کاران ماسک هایی دارند که گردشگران به آن ها هدیه دارند اما آن ها حتی پولی برای تعوض فیلتر ماسک ها نیز ندارند.

وارنر می گوید: برای این معدن کاران متاسفم. هنگامی که او و همکارانش در اندونزی کار می کردند معمولا با خود ماسک های گاز را به بالای کوه می بردند و ماسک ها را بالای کوه میان کارگرانی که مشغول کار در معدن بودند می گذاشتند. چون حتی بعضی از آن ها از این که استشمام این گازها خطرناک است نیز اطلاعی ندارند.

منابع: news.nationalgeographic.com