آمار عجیب تراکنش های الکترونیکی ایران در مقایسه با دیگر کشورها - مجله رویای کره ای

بررسی شرایط سیستم پرداخت کارتی در این آمارها می تواند نشان دهد آیین بزارها تا حد در کشور ما به صورت بهینه و مؤثر استفاده می شوند.

از آنجا که آمارهای بانک تسویه جهانی به سال میلادی ارائه می شوند، آخرین آمارهای سالانه ارائه شده از طریق این بانک (سال 2016) با آخرین آمار سالانه موجود در خصوص سیستم پرداخت کارتی ایران یعنی سال 1397 باید مورد مقایسه شوند.

ایران؛ سومین کشور پرتراکنشِ جهان

همانگونه که در نمودار ذیل مشخص است، گذشته از کشورهای چین و آمریکا که در سال 2017 میلادی هرکدام به ترتیب بیش از 122 و 112 میلیارد تراکنش داشته اند، بقیه کشورها در محدوده 2 الی 25 میلیارد تراکنش سالانه داشته اند. ایران با حدود 21 میلیارد تراکنش طی سال 97 در مقام سوم کشورهای پُرتراکنش واقع شده است یعنی پایین تر از روسیه و بالاتر از انگلیس و کره جنوبی.

تراکنش هایی که هزینه شان بیشتر از ارزش آن ها است

کشورهای چین و آمریکا هرکدام به ترتیب با 93 و 6 تریلیون دلار پرداخت کارتی، با فاصله نسبت به دیگر کشورها قرار دارند اما بر خلاف تعداد تراکنش ها، ایران با 22 صدم تریلیون دلار پرداخت سالانه، در رده کشورهای با مبلغ نسبتاً پائین نظیر آرژانتین، بلژیک، مکزیک و سوئد واقع شده است. به عبارت دیگر ما در ایران زیاد کارت می کشیم اما این تراکنش ها معمولا خُرد هستند آنچنان کم ارزش که در برخی دامنه های ارزشی، قیمت تمام شده تراکنش ممکن است از ارزش آن تراکنش بیشتر باشد! گرچه به هر حال مبلغ تراکنش های ایران از کشورهای اندونزی، عربستان، آفریقای جنوبی و سنگاپور بیشتر است.

مقام دوم جهان در تعداد کارتخوان های فیزیکی

چین با 31 میلیون کارتخوان فیزیکی در رتبه اول جهان در این شاخص واقع شده است و ایران با 7.3 میلیون در جایگاه دوم و فراتر از کشورهای برزیل، هند، ایتالیا، ترکیه و انگلستان! باورتان نمی شود؟! نگاه کنید:

اگر بخواهیم این تعداد کارتخوان را نسبت جمعیت ارزیابی کنیم، متاسفانه نمی توانیم مقایسه با چین و آمریکا ارائه نشده است ولی در بین کشورهایی که این شاخص برای آن ها ارائه شده، ایران دارای بیشترین اندازه است یعنی 90 دستگاه به ازای هر 1000 نفر. سایر کشورهای دارای کمتر از 50 دستگاه به ازای هر 1000 نفر هستند.

این آمارها ترسناک است؟

مقایسه شاخص های فوق نشان می دهد ایران در رده کشورهای با بیشترین تعداد تراکنش پرداخت و بیشترین ابزار کارتخوان فیزیکی است ولی مبلغ نسبتا کمی از پرداخت ها را با سیستم پرداخت کارتی پردازش می کند.

این یعنی سیستم پرداخت کارتی کشور از ظرفیت پردازش مبالغ بیشتر پرداخت ها برخوردار بوده و باید سیاست های مناسبی برای استفاده بهینه از این ظرفیت بالقوه، اتخاذ شود تا بتوان گفت استفاده درستی از این شبکه می شود.

ریشه یابی این فراوانی بیش از اندازه در تعداد تراکنش و دستگاه های کارتخوان خیلی پیچیده نیست؛ رایگان بودن استفاده از خدمات شبکه پرداخت اعم از انجام تراکنش، بهره مندی از دستگاه کارتخوان، دریافت خدمات پرستاری و… کاربران را چه دارندگان کارت و چه دارندگان کارتخوان را نسبت به شیوه و فرهنگ استفاده از این شبکه بی تفاوت کرده است. در واقع برای ما مهم نیست برای چه خریدی، برای پرداخت چه مبلغی و.. از ابزارهای پرداخت الکترونیک استفاده می کنیم. غافل از ااینه هزینه های ارائه این خدمات به ظاهر رایگان در واقع و در قالب های مختلفی مانند هزینه تمام شه تأمین مالی، نرخ تسهیلات بانکی و… به پای ما نوشته می شود آن هم به شکلی به شدت ناعادلانه.

منبع : خبر انلاین