سازمان ملل: مردم میانمار معتقدند جامعه بین الملل اقدامات لازم و جدی انجام نداده است - مجله رویای کره ای

به گزارش خبرنگاران به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، کودتا، سالها پیشرفت آهسته به سوی دموکراسی در میانمار را که به مدت پنج دهه تحت حاکمیت شدید نظامی، انزوای بین المللی و تحریم ها بود را متوقف کرد. در حالی که ژنرال ها قدرت خود را کمتر می کردند و اوج آن به قدرت رسیدن آنگ سان سوچی پس از انتخابات 2015 بود ، جامعه بین المللی با لغو بیشتر تحریم ها و سرمایه گذاری به این کشور پاسخ دادند.

اما کودتای اخیر همه چیز را متوقف کرد و اکنون جامعه بین الملل در صدد اقدامات تنبیهی علیه کودتاگران است. دریافت تأیید شورای امنیت سازمان ملل برای تحریم یا استقرار نیروهای حافظ صلح یک مبارزه سخت است. به این دلیل که نیاز به حمایت یا رای ممتنع چین ، یکی از اعضای دارای حق وتو شورای امنیت دارد که خود را دوست میانمار می نامد و سیاستی مخالف با تحریم ها دارد. سازمان ملل همچنین به آسه آن به عنوان قدرت منطقه ای برای پیشگامی در تلاش برای پایان دادن به بحران نگاه کرده است.

رئیس جمهور اندونزی ، جوکو ویدودو ، رهبر بزرگترین اقتصاد جنوب شرقی آسیا ، خواستار توقف فوری خشونت ها شد و خواستار اجلاس سران آسه آن در مورد کودتا شد.

آسه آن ، که در حال حاضر به ریاست برونئی اداره می شود ، در توافق بر سر اقدام قابل توجهی علیه میانمار با اختلافات داخلی روبرو است.

اندرو کرکوود، هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل در میانمار گفت حداقل 211 نفر در هفت هفته از زمان تسخیر ارتش کشته شده اند ، از جمله حداقل 15 کودک، بعضی از آنها 14 ساله هستند. وی تأکید کرد که بسکمک توسط گلوله های سربازان به سمت سرشان کشته شده اند. وی گفت که حداقل 2400 نفر به دلیل مشکوک بودن به شرکت در تظاهرات دستگیر شده اند. اکثریت قریب به اتفاق این افراد هنوز در بازداشت هستند و گزارش های فزاینده ای درباره خشونت جنسی علیه آنها گزارش شده است.

کروود اضافه کرد: قبل از کودتا، کمک های بشردوستانه به بیش از یک میلیون نفر ارائه می شد. در نتیجه کودتا ، ما واقعاً از یک بحران انسانی قریب الوقوع بسیار نگران هستیم. دو میلیون نفر در مناطق تحت حکومت نظامی در حومه صنعتی زندگی می کنند. فقط در چند روز گذشته ، ده ها هزار نفر تحت قانون نظامی از آن مناطق فرار کرده اند و مصاحبه های ناامیدکننده ای از خانواده ها اجرا شده است که در حال بازگشت به روستاهایی هستند که یک دهه پیش ترک کرده اند تا برای زندگی بهتر به شهر بیایند ، هر چیزی را که می توانند حمل می کنند.

این مسئول سازمان ملل گفت: سیستم بهداشت دولتی عملاً فروپاشیده است ، نیروهای امنیتی 36 بیمارستان در سراسر کشور را اشغال کرده اند و در بعضی موارد بیماران را از این بیمارستانها بیرون رانده اند. همچنین یک بحران بانکی باعث ایجاد اختلالات عمده در تأمین زنجیره ها و تدارکات شده است و در ماه گذشته قیمت مواد غذایی در بعضی از مناطق حدود 20٪ افزایش یافته است که نتیجه آن افزایش عمده کمبود سوخت و حمل و نقل است.

وی گفت: آنچه ما ممکن است مورد بررسی قرار بگیرد ، یک بحران غذایی سریع است. آنچه ما از آن می ترسیم این است که با کاهش ارتباطات حمل و نقل و دسترسی مردم به منابع کشاورزی ، اوضاع واقعاً خراب خواهد شد ، مردم از خانه ها و مزارع عادی خود آواره می شوند. ما هنوز شاهد افزایش قابل توجهی در افراد نیازمند به غذا نبوده ایم ، اما این مسئله با گذشت زمان نگرانی زیادی برای ما ایجاد کرده است. سازمان ملل پس از فرار بیش از 700000 روهینجایی از سرکوب نظامی در سال 2017 به بنگلادش ، دسترسی بهتری به ایالت راخین دارد ، جایی که حدود 600000 مسلمان روهینجا در شرایط سخت زندگی می کنند اعتراضات و خشونت در راخین مانند سایر نقاط کشور واقعاً گسترش نیافته است. بنابراین از نظر مسائل بشردوستانه ، این یک نقطه روشن کوچک در یک تصویر کاملا تاریک است.