ناگفته های کیومرث پوراحمد از ساخت قصه های مجید تا معرفی فروتن و شاکردوست به سینما - مجله رویای کره ای

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، کیومرث پوراحمد با اشاره به دوران کودکی خود گفت: من دراصل نجف آبادی هستم و در زمان کودکی سرگرمی زیادی برای ما وجود نداشت ؛ یک مدادرنگی شش تایی کوچک برای ما جهان بزرگی بود.

وی درباره آشنایی خود با سینما گفت: برادر بزرگم چندبار من را به سینما برده بود. یادم می آید فیلم های عروس فراری، آقا جنی شده و اسپارتاکوس را با او در سینما دیدم و با دیدن فیلم اسپارتاکوس دریچه دیگری از سینما به روی من باز شد و دائم از خودم می پرسیدم این فیلم ها را چگونه می سازند و این تصاویر را چگونه کنارهم قرار می دهند و هنوز بعد از سال ها اسپارتاکوس فیلم محبوب من است.

وی با بیان اینکه در جوانی همیشه با خودم می گفتم من یا باید کارگردان شوم و یا معلم، بیان داشت: در دوره ای برای کار به روزنامه اطلاعات رفتم که جواد مجابی سردبیر بود در همان دوره ای که فریدون جیرانی هم در این روزنامه کار می کرد و رسول صدرعاملی در بخش حوادث بود.همکاری من با این روزنامه درست زمانی بود که می خواستم فیلم بسازم.

پوراحمد یادآور شد: در همان دوره ها فیلمنامه تاتوره را به کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان برده بودم که بعد از 13 بار اصلاح تصویب شد. یادم می آید با محمدمهدی دادگو سر جوی های محوطه موزه سینما باهم قرارداد بستیم و اولین فیلم بنیاد سینمایی فارابی را من ساختم.

وی درباره انتخاب مادرش برای ایفای نقش در قصه های مجید نیز گفت: داستان به این شکل بود که ما خانه و مهدی باقربیگی (مجید) را انتخاب کرده بودیم و فقط بی بی مانده بود.مادر من برای انتخاب نقش بی بی با همسایه ها و خانم های مُسن صحبت می کرد و ما از آنها تِست بازیگری می گرفتم . یادم می آید یک روز یکی از خواهرانم به من گفت تو سراغ خانم های معمولی خانه دار می روی مادر خودمان هم این خصوصیات را دارد چرا از او برای این نقش استفاده نمی کنی . این ها درحالی بود که مادر من عاشق سینما بود ؛ هفته ای دو سه بار به سینما می رفت ،همه سریال های تلویزیون را می دید و در آشپزخانه اش یک رادیو داشت که دائم قصه ها را گوش می کرد، کتاب زیاد می خواند و کتاب قصه های مجید را هم چندبار خوانده بود. یک دوربین وی اچ اس کوچک داشتیم مادرم را به خانه ای که انتخاب کرده بودیم به همراه مجید بردیم و به او گفتم قصه خواب نما را بگوید و ما فیلمبرداری کردیم و متوجه شدم که مادرم برای این نقش بسیارخوب است و به این شکل بود که بی بی قصه های مجید انتخاب شد.

وی در بخش دیگری از صحبت هایش درباره بازیگران جوانی که در فیلم هایش حضور داشتند ، گفت: محمدرضا فروتن و الناز شاکردوست را من به سینما معرفی کردم و افسانه بایگان سطح کارش با فیلم خواهران غریب عوض شد. فیلم خواهران غریب بسیار پیروز بود در جشنواره فیلم فجر و چند جشنواره خارجی جایزه گرفت و آقای زم اصرار داشت قسمت دوم این فیلم را هم بسازیم اما من موافق نبودم و گفتم نمی خواهم خودم را تکرار کنم.

وی درباره چگونگی ساخت فیلم گل یخ نیز توضیح داد: روزی وحید نیکخواه آزاد به من گفت با دوستانش فیلم سلطان قلب ها را دیده است و پیشنهاد داد این فیلم را به روز کنیم و به شکل دیگری بسازیم و من در ابتدا جدی نگرفتم. یک سال گذشت و بعد فکر کردم بد نیست به آن بپردازم همه اتفاق- حادثه های آن فیلم را دراماتیک کردم که در نهایت شد فیلمنامه گل یخ که یک سال بر روی آن کار کردم و بعد آنرا ساختم. من بدترین و بهترین فیلمم را کمتر از یک سال روی فیلمنامه آن کار نکرده ام و همه آنها را به یک میزان وسواس ساخته ام و طبیعی است که یکی خوب و یکی بد شود.

پوراحمد در پاسخ به این سوال که کدام یک از فیلم هایش را بیشتر دوست دارد، گفت: همه فیلم هایم را دوست دارم اما شب یلدا، اتوبوس شب، خواهران غریب، به خاطر هانیه و قصه های مجید را بیشتر دوست دارم.

وی درباره فیلم شب یلدا نیز توضیح داد: شب یلدا زندگی خودم است و بدین شکل ساخته شد که خودم پلان به پلان بازی می کردم و محمدرضا فروتن تکرار می کرد. به شکلی که وقتی مادرم در اصفهان فیلم را دیده بود کاملا متوجه شده بود که زندگی خودم است زیرا حرکات و نحوه بیان محمدرضا فروتن درست مثل من بود که بلافاصله به من زنگ زد و گفت کیومرث تو واقعا خودت را یک سال در خانه حبس کرده بودی و به ما نگفته بودی.

پوراحمد در ادامه افزود: در کارم فقط به نادر ابراهیمی که در حق من پدری کرد مدیون هستم زیرا من را آزاد گذاشته بود هر سکانسی که می خواستم با هر فیلمبرداری می گرفتم و تشویقم هم می کرد.

وی درباره حضورش در فیلم جمشیدیه به عنوان بازیگر بیان داشت: سال هاست با فردین خلعتبری کار می کنم. خلعتبری بسیار آهنگساز خوب، مرد شریف ، فیلسوف و دوست نازنینی است. یک روز به من گفت می خواهم فیلمنامه ای که خودم نوشته ام را بفرستم و تو بخوانی و من خواندم و گفتم فیلمنامه خوبی است. به من گفت حاضر هستی نقش پدر در فیلم جمشیدیه را بازی کنی؟ نقش کوچکی بود اما من پذیرفتم.

این مصاحبه بیش از4 ساعت به طول انجامید که بخش اصلی آن جهت ثبت در تاریخ در موزه سینمای ایران آرشیو می شود.

گفتنی است، موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می داند نظرات و دیدگاه های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسل های آینده با نگاه و راستا زندگی و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند . انتشار این مطالب به معنای تایید و یا رد نظر اشخاص نیست و صرفا جنبه پژوهشی و ضبط تاریخ شفاهی داشته وهدف پرداختن به سرگذشت و تاریخ سینمای ایران است.