نشانه های افسردگی در نوجوانان
به گزارش مجله رویای کره ای، اگر فرزند نوجوان شما ادعا می نماید که هیچ مسئله ای وجود ندارد، ولی هیچ توضیحی نیز برای افسرده بودن خود ارائه نمی نماید، باید به غریزه خود اعتماد کنید.اگر فرزند نوجوان تان به شما اعتماد ندارد، از فردی که مورداعتماد او است یاری بخواهید.
علایم افسردگی نوجوانان
به گفته محققان، علائم هشداردهنده افسردگی در دوره نوجوانی متفاوت از علائم و تاثیرات آن در سنین بالاتر است.محققان علائم افسردگی که معمولا بر نوجوانان تاثیر می گذارد را بدین توضیح عنوان می نمایند:
- مشکل در تمرکز کردن و بروز علائم اضطراب
- خشم و بی حوصلگی ،پریشانی، عصبانیت یا پرخاشگری
- تغییر در اشتها
- عدم تمایل به رفتن به مدرسه یا شرکت در فعالیت های اجتماعی
- داشتن حس مریضی
- - داشتن اعتماد به نفس کمتر یا احساس اینکه نمی تواند به درستی کاری را انجام دهند
- ناراحتی یا ناامیدی
- پریشانی، عصبانیت یا پرخاشگری
- گریه مداوم
- دوری کردن از دوستان و خانواده
- عملکرد ضعیف در مدرسه
- بی قراری و بی حوصلگی
- احساس گناه و بی ارزش بودن
- بی شوقی و نداشتن انگیزه
- خستگی و کمبود انرژی
- درد بی علت
- فکر کردن درمورد مرگ و خودکشی
چطور می توانید به یک نوجوان افسرده یاری کنید
درصورت درمان نشدن افسردگی، اثرات مخرب آن می توانند بسیار وحشتناک باشند. بنابراین تا رفع شدن خودبه خود علایم نگران نماینده، صبر نکنید. اگر فکر می کنید که نوجوان شما افسرده است، نگرانی خود را مهربانانه با او در میان بگذارید.حتی اگر مطمئن نیستید که مشکل نوجوان شما افسردگی است، به رفتارها و احساسات مشکل زای او توجه نشان دهید.
با او صحبت کنید. به او بگویید که کدام علایم افسردگی را در او دیده اید که تا این حد نگران شده اید. از فرزند خود بخواهید تا به شما بگوید که چه حسی دارد. آماده باشید و عمیق و باعلاقه به او گوش دهید.
سؤالات زیادی از او نپرسید، چرا که بسیاری از نوجوانان دوست ندارند تا اطراف شان شلوغ شود یا کسی برای آنها دل بسوزاند. ولی به او بفهمانید که آماده هستید تا برای حمایت از او هر کاری انجام دهید.
چگونه با یک نوجوان افسرده ارتباط برقرار کنیم؟
1. روی شنیدن تمرکز کنید، نه نصیحت کردن
وقتی فرزند نوجوان شما آغاز به صحبت کرد، او را انتقاد و قضاوت نکنید. مهم ترین نکته این است که فرزند شما ارتباط برقرار نموده است. برترین کار این است که به او نشان دهید که کنارش هستید و او را تنها نمی گذارید.2. آرام باشید ولی دست برندارید
اگر در ابتدا نوجوان افسرده شما را پس زد دست برندارید. حرف زدن درمورد افسردگی برای نوجوانان خیلی سخت است. حتی اگر بخواهند نیز احتمالا بیان احساسات برایشان خیلی سخت است.به او نشان دهید که می خواهید به حرفش گوش دهید و نگران او هستید، ولی به آرامش او هم احترام بگذارید.
3. احساسات او را درک کنید
سعی نکنید که احساسات او را با حرف زدن تغییر دهید. حتی اگر این احساسات و نگرانی ها از نظر شما احمقانه و غیرمنطقی باشند. شما نمی توانید افسردگی را با حرف زدن از بین ببرید.حتی اگر صادقانه کوشش کنید تا به او بفهمانید که اوضاع آن قدرها هم خراب نیست، او فقط این طور برداشت می نماید که احساساتش را جدی نگرفته اید.
فقط سعی کنید درد و ناراحتی را که او حس می نماید، درک کنید. همین یاری می نماید تا او حس کند که کسی را در کنار خود دارد و درک می شود.
4. به غریزه خود اعتماد کنید
اگر فرزند نوجوان شما ادعا می نماید که هیچ مسئله ای وجود ندارد، ولی هیچ توضیحی نیز برای افسرده بودن خود ارائه نمی نماید، باید به غریزه خود اعتماد کنید.اگر فرزند نوجوان تان به شما اعتماد ندارد، از فردی که مورداعتماد او است یاری بخواهید. مثلا مشاور مدرسه، معلم موردعلاقه ی او یا یک روان شناس حرفه ای. مهم ترین نکته این است که به کسی اعتماد کند و با او حرف بزند.
چگونه به نوجوان افسرده یاری کنیم؟
گام اول: او را به برقراری ارتباطات اجتماعی تشویق کنید
نوجوانان افسرده از افراد و فعالیت هایی که در گذشته به آنها علاقه داشته اند، اجتناب می نمایند. تنهایی فقط افسردگی آنها را بدتر می نماید، پس هرکاری می توانید بکنید که او را به جمع دوستانش بازگردانید.
1. برای او وقت بگذارید
هر روز زمانی را به او اختصاص دهید و با او حرف بزنید. در این زمان کاملا روی فرزند نوجوان خود تمرکز کنید. اجازه ندهید که چیزی حواس تان را پرت کند. در این زمان کارهای دیگر را کنار بگذارید.همین ارتباط رودررو می تواند یاری کند تا افسردگی فرزند نوجوان شما کمتر شود. به یاد داشته باشید که حرف زدن درمورد افسردگی یا احساسات اوضاع را خراب تر نمی نماید، ولی حمایت شما می تواند نقش خیلی مهمی در بهبود او داشته باشد.
2. با تنهایی او بجنگید
هرکاری که می توانید انجام دهید تا پلی برای برقراری ارتباط بین فرزند نوجوان خود و اجتماع باشید. او را تشویق کنید که با دوستانش بیرون برود یا دوستانش را دعوت کنید تا به خانه شما بیایند.فعالیت هایی را انجام دهید که خانواده های دیگر را هم درگیر می نماید. به فرزند خود این فرصت را بدهید تا افراد تازه را بشناسد و دوستان تازه پیدا کند.
3. فرزندتان را مشغول کنید
تفریح های تازه را به او پیشنهاد بدهید. مثلا ورزش، جلسه های بعد از مدرسه، هنر، پایکوبی یا کلاس موسیقی. از علایق و استعدادهای فرزند خود نهایت استفاده را ببرید.در ابتدا ممکن است که او علاقه و انگیزه لازم را نداشته باشد. ولی به تدریج، هرچه ارتباط بیشتری با جهان برقرار کند، حالش بهتر می شود. نهایتا اشتیاق او برای انجام کارها هم بازمی شود.
4. او را تشویق کنید داوطلب شود
یاری کردن به دیگران یکی از برترین داروهای ضدافسردگی است. این کار باعث افزایش اعتماد به نفس نیز می شود.به فرزند نوجوان خود یاری کنید تا خیریه ای را پیدا کند که به آن علاقه مند است و به او هدف می دهد. اگر والدین هم به همراه فرزند خود داوطلب شوند، رابطه آنها خیلی صمیمی تر می شود.
گام دوم: سلامتی جسمانی او را اولویت خود بدانید
سلامتی فیزیکی و روحی ارتباط نزدیکی با هم دارند. تنبلی، کم خوابی و تغذیه بد، افسردگی را بدتر می نمایند. متأسفانه نوجوانان معمولا این عادت های بد را دارند. آنها شب ها دیر می خوابند، غذای ناسالم می خورند و ساعت ها پای گوشی همراه و کامپیوتر خود می نشینند.شما به عنوان والدین می توانید با عادت های بد مبارزه کنید. می توانید برای فرزند نوجوان خود محیط خانوادگی سالم و حمایت نماینده ای به وجود بیاورید.
1. نوجوان خود را به تحرک وا دارید
ورزش برای حفظ و بهبود سلامت روان لازم است. بنابراین هر طور که شده است نوجوان خود را به حرکت وا دارید. فرزند نوجوان شما باید در حالت ایده آل روزی یک ساعت ورزش کند. ولی ورزش کردن حتما هم نباید خسته نماینده یا کسل نماینده باشد.خلاقانه فکر کنید. از او بخواهید که بپایکوبید، بسکتبال بازی کند، کوهنوردی کند، دوچرخه سواری کند یا اسکیت بورد بازی کند. هرکاری می نماید فقط تحرک داشته باشد.
2. زمان استفاده از تلفن همراه را محدود کنید
نوجوانان از اینترنت به عنوان راهی برای فرار از مسائل شان استفاده می نمایند. ولی استفاده زیاد از اینترنت زمان فعالیت فیزیکی و رابطه رودررو با دوستان را کاهش می دهد. هر دوی اینها می توانند علایم افسردگی را بدتر نمایند.3. غذاهای مقوی و متعادلی آماده کنید
نوجوانان باید مواد مغذی لازم را برای سلامت مغز و بهبود خلق وخو دریافت نمایند. چیزهایی مانند چربی های سالم، پروتئین باکیفیت، میوه ها و سبزیجات تازه برای نوجوانان لازم هستند.خوردن غذاهای شیرین و پرنشاسته، کار مورد علاقه نوجوانان افسرده است. ولی این غذاها تأثیرات منفی زیادی بر حال وهوا و انرژی آنها می گذارند.
4. نوجوان را تشویق کنید که به مقدار کافی بخوابد
نوجوانان احتیاج دارند که بیشتر از بزرگسالان بخوابند. این خواب به آنها یاری می نماید تا عملکرد بهینه ای داشته باشند. آنها باید 9 تا10 ساعت در شب بخوابند.نوجوان شما نباید هرشب ساعت ها بیدار بماند. او برای داشتن خلق وخویی خوب، به چندین ساعت خواب احتیاج دارد.
گام سوم: بدانید چه وقت باید به روان شناس مراجعه کنید
حمایت و تغییر سبک زندگی، می توانند به نوجوانان افسرده یاری نمایند. ولی اینها همواره کافی نیستند. اگر نوجوان به افسردگی شدید مبتلاست، فورا به روان شناس مراجعه کنید. روان شناسی که به او مراجعه می کنید حتما باید به طور حرفه ای آموزش دیده باشد و در درمان نوجوانان تجربه کافی داشته باشد.
1. فرزند نوجوان خود را در انتخاب درمان خود سهیم کنید
وقتی متخصص یا برنامه درمانی را انتخاب می کنید، حتما نظر فرزند نوجوان خود را هم بپرسید. فرزند شما باید انگیزه داشته باشد که در فرایند درمانی شرکت کند. بنابراین تمایلات او را نادیده نگیرید. همه تصمیمات را به تنهایی نگیرید.هیچ روان کاوی نمی تواند معجزه کند. یک درمان واحد برای همه موفقیت آمیز نیست. اگر فرزند شما راحت نیست یا نمی تواند با روان کاو یا روان شناس خود ارتباط برقرار کند، در پی شخص دیگری باشید.
2. انتخاب های خود را آنالیز کنید
با متخصصی که انتخاب نموده اید درمورد انتخاب هایی که برای درمان دارید صحبت کنید. گفتار درمانی معمولا درمان خوبی برای افسردگی خفیف تا میانه است.ممکن است که فرزند نوجوان شما درطول درمان افسردگی، درمان شود. اگر درمان نشد، ممکن است که پزشک دارو هم تجویز کند.
درمان های معمول برای افسردگی، روان درمانی، دارو درمانی و ایجاد تغییراتی در سبک زندگی هستند.
متأسفانه بعضی از والدین احساس می نمایند که مجبورهستند به جای انواع دیگر درمان از دارو های ضدافسردگی استفاده نمایند. علت آنها این است که داروهای ضدافسردگی مقرون به صرفه تر هستند و وقت کمتری می گیرند.
ولی معمولا شما آن قدر وقت دارید که تمام انتخاب های خود را آنالیز کنید. مگر اینکه فرزند شما رفتارهای خطرناکی بروز دهد یا خطر خودکشی او را تهدید کند. در این صورت دارو یا مراقبت دائمی لازم می شود.
در تمام موارد، داروهای ضدافسردگی مؤثرترین بخش ار برنامه درمانی جامع تر هستند.
3. داروها خطرات خاص خود را دارند
داروهای ضدافسردگی برای بزرگسالان طراحی و آزمایش شده اند. بنابراین تأثیر آنها روی مغزهای جوان و در حال رشد هنوز شناخته شده نیست.بعضی محققین نگران هستند که استفاده از داروهایی مانند پروزاک ممکن است با رشد طبیعی مغز تداخل داشته باشند، به خصوص در بخش مدیریت استرس و نیز مدیریت احساسات به وسیله مغز.
داروهای ضدافسردگی هم خطرات و اثرات جانبی مخصوص به خود را دارند. این خطرات شامل عوارض جانبی مخصوص بچه ها و نوجوانان هم می شوند. این داروها خطر خودکشی را در نوجوانان و جوانان افزایش می دهند.
نوجوانانی که اختلال دوقطبی، سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی یا سابقه خودکشی داشته اند، بیشتر دربرابر این داروها آسیب پذیر هستند.
خطرخودکشی در دو ماه اول درمان با داروهای ضدافسردگی در بیشترین حد است. نوجوانانی که داروی ضدافسردگی می خورند، باید به دقت تحت مراقبت قرار گیرند. باید دید که آیا علایم افسردگی در آنها بدتر می شود یا خیر.
کلام آخر
عدم تعادل هورمون در بدن و ایجاد استرس می توانند علتی بر آشفتگی نوجوانان باشند. ولی این آشفتگی نباید به بدبختی، بی حوصلگی یا زودرنجی دائمی منجر شود.افسردگی در نوجوانان، ممکن است به مسائل روحی دیگری هم منجر شود. این مسائل اختلالاتی در غذا خوردن و خودآزاری را شامل می شوند. کارهای زیادی می توانید برای یاری به فرزند خود انجام دهید. اولین قدم این است که بدانید افسردگی در نوجوانان چه علائمی دارد و اگر علائم هشداردهنده را دیدید، چه اقداماتی انجام دهید.
منبع: سایت سیمرغ
سایت چطور
سایت دلتا
منبع: راسخون