امیدواری برای توجه ویژه به فیلمنامه در جشنواره کودک - مجله رویای کره ای

نویسنده و کارگردان فیلم اقیانوس پشت پنجره در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران-منطقه اصفهان اظهار کرد: مهم ترین و اساسی ترین رکن شکل گیری و پرداخت نهایی یک فیلم، نوشته یا فیلم نامه آن اثر است. در مراحل اولیه (ایده و طرح داستانی) فیلم نامه، حتی برای کارگردان اثر، مثل یک موجود پیچیده و چندلایه و ناشناخته است و تا پیش از شروع مرحله فراوری و ساخت فیلم این پیچیدگی ها و تمام موارد مبهم و نامفهوم، باید برای تمام عوامل فیلم، تحلیل و آنالیز و تفهیم گردد.

بابک نبی زاده ادامه داد: تمام عوامل، باید در درک فیلم به یک نظر واحد و مشترک برسند و تمام زوایای دید باید یکی باشند. آن یک نظر واحد هم الزاماً نظر کارگردان آن اثر نیست، بلکه نظر واحدی است که مختص خود اثر است و این فیلم نامه است که به ما می گوید چگونه نگاهش کنیم، از کجا شروع و چطور روایتش کنیم.

این فیلم نامه نویس توضیح داد: گویی کارگردان، فیلم بردار، صدابردار، تدوینگر و سایر عوامل یک فیلم همه در یک کشتی هستند و این کشتی، آن ها را با خود در پهنه اقیانوسی شگرف و بی پایان پیش می برد و سکان دار یا به عبارتی ناخدای این کشتی بزرگ، همان ناخدا فیلم نامه است. ازاین رو اهمیت فیلم نامه باید برای تمام فیلم سازان، تهیه نمایندگان و عناصر سازنده یک فیلم روشن باشد.

نبی زاده با انتقاد از توجه ناکافی فیلم سازان جوان به اهمیت فیلم نامه گفت: متأسفانه این روزها بسیاری از فیلم سازان جوان این سرزمین، بدون اینکه فیلم نامه مناسب و کاملی داشته باشند، ماه ها و حتی سال ها به دنبال پیدا کردن تهیه نماینده، تهیه پول و دریافت پروانه ساخت هستند و نمی دانند که چه بسا نداشتن یا نبودن همان ناخدا فیلم نامه است که همین موارد را هم برایشان حاصل نمی کند. بنابراین، مهم تر از تهیه نماینده، پول و پروانه ساخت، داشتن یک فیلم نامه مناسب و قوی است.

وی با اشاره به حذف بخش فیلم نامه از جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوان اظهار کرد: دراین باره هم شادم و هم ناشاد. شاد از آن جهت که در سالیان گذشته که این بخش در جشنواره فیلم کودک وجود داشت، از میان صدها فیلم نامه، یک جایزه پروانه زرین می گرفت و مسئولان یا مدیران همان دوره، قول بستن قرارداد، خرید فیلم نامه و یا حمایت برای فراوری همان فیلم نامه را برای سال یا سال های بعد به فیلم نامه نویس آن می دادند اما در طول سی یا سی ویک دوره گذشته، هیچ گاه این قول عملی یا اجرایی نشد که چند علت دارد.

این کارگردان، علل اجرایی نشدن این وعده ها را چنین برشمرد: از یک سو بسیاری از جایزه بگیران، فقط فیلم نامه نویس بودند ولی اصرار داشتند خودشان، فیلم نامه خودشان را بسازند و چون تجربه لازم برای ساخت فیلم را نداشتند، طبیعی بود که سرمایه گذاری روی این افراد ریسک بالایی داشته باشد. مورد دیگر هم اینکه وقتی آن ها می خواستند فیلم نامه را به یک سرمایه گذار یا تهیه نماینده بفروشند، معمولاً آن تفاهم اولیه صورت نمی گرفت، چراکه انرژی، زمان و زحمتی که برای این نوع فیلم نامه ها صرف می گردد یک زحمت چندساله است ولی متأسفانه بسیاری از تهیه نمایندگان محترم، بدشان نمی آید همه چیز را مجانی به نفع خود نمایند، ازاین رو این کوشش هم با شکست روبرو می شد.

وی اضافه کرد: معمولاً داوران فیلم نامه در بخش مسابقه فیلم نامه، رویکردهای محتوایی، اخلاقی و معنایی را بیشتر مدنظر قرار می دادند و در نتیجه از زاویه ای به فیلم نامه ها جایزه می دادند که آن منظر، مطلوب سیاست گذاران ارگان های حمایت نماینده ای مثل بنیاد فارابی نبود و این یک امر طبیعی و البته متناقض است. یعنی بنیاد سینمایی فارابی یا هر ارگان دیگری باید از فیلم نامه ای حمایت می کرد که از ابتدا می دانست این فیلم نامه شاخصه های فروش را ندارد و آن پولی که داده هیچ گاه باز نخواهد گشت. ازاین رو آن بیانیه پرطمطراق هیئت محترم داوران بخش فیلم نامه، همواره یک بیانیه به ثمر نرسیده بود.

نبی زاده ایراد را در تضاد بین دیدگاه هیئت داوران بخش فیلم نامه و حمایت نمایندگان اقتصادی جشنواره دانست و گفت: اگر روزی این تضاد از میان برود و از همان ابتدا تکلیف برای همه روشن بگردد، از نظر من واجب و ضروری است که این بخش به جشنواره بازگردد. به این شکل که سیاست گذاران از همان ابتدا، یعنی در مرحله فراخوان، تعیین نمایند که مثلاً قرار است فیلم نامه هایی از برگزیده یا برگزیدگان بخش مسابقه انتخاب گردد که ضمن رعایت اصول ساختاری و دراماتیک و توجه به ارزش های اخلاقی و معنایی برای بچه ها، توجه به رویکردهای بازگشت سرمایه را نیز مدنظر داشته باشد، والسلام.

این کارگردان اعلام کرد: تنها با این رویکرد است که می توان به بازگشت یکی از مهم ترین بخش ها یعنی بخش فیلم نامه که سال جاری نیز جایش در جشنواره سی و دوم بسیار خالی بود، امیدوار بود و دید که سینمای کودک، در سال های آینده و در زمان اکران، از آثاری که ضمن سرگرم نمایندگی و تجاری بودن، از رویکردهای انسانی و معنایی برخوردار باشند نیز بی احتیاج شده است.