محیط زیست هیچ جایگاهی در تصمیم گیری درباره مسائل آبی کشور نداشته است - مجله رویای کره ای

به گزارش خبرنگاران عیسی کلانتری در جلسه هم اندیشی با اعضای کمیسیون کشاورزی،آب و منابع طبیعی که با حضور نمایندگان مجلس در این سازمان برگزار گردید، اضافه کرد:ما نه تنها حافظ حقوق نسل های بعدی نبودیم، حافظ حقوق نسل حاضرهم نیستیم.

با اشاره به سابقه فعالیت در حوزه محیط زیست گفت: کتمان کردن واقعیت ها چه نقاط ضعف و چه قوت باشد باعث تضییع حقوق کارکنان و مانع پیشبرد دستگاه به سمت بهبود می گردد.

وی اضافه کرد:من از دهه 60 با توجه به علاقه شخصی به محیط زیست به دنبال راه حل برای وضعیت محیط زیستی کشور بودم. با توجه به مشاهدات شخصی، سازمان را دستگاهی ضعیف می دانستم اما این امر بر سازمان مشتبه گردیده بود که دستگاه قدرتمندی است.

کلانتری با اشاره به مسائل موجود در سازمان حفاظت محیط زیست که مبنایی برای مسائل زیست محیطی کشور گردیده است، گفت: یک ماه پس از حضورم در سازمان حفاظت محیط زیست، دیدم که اوضاع بیش ازآنچه از بیرون دیده می گردد احتیاج به رسیدگی دارد. بخصوص در مقایسه با اهمیت محیط زیست در سطح جهانی و آنچه در تمام جهان انجام می شد با ایران، ما تنها شبحی از محیط زیست بودیم. حتی برخی از مدیران سازمان به توضیح وظایفشان مطلع نبودند و البته نمی پذیرفتند که ضعف وجود دارد. از کوچک ترین اظهارنظر محیط زیستی ابا داشتند و نمی خواستند قبول نمایند که توان این کار را ندارند.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به کوشش برای رفع مشکل در حوزه سازمان حفاظت محیط زیست اظهارکرد: برای رفع کردن مشکل اول باید به ضعف های خود واقف می شدیم و ضعف علمی، فنی و ناتوانی از استفاده ازاختیاراتی را که داشتیم، می شناختیم. آنچه دیده می گردد این است که ازآنچه داشتیم هم درست استفاده ننموده ایم.

وی اضافه کرد: بزرگ ترین مشکل ما در سازمان حفاظت محیط زیست این بود که بفهمیم چیزی نمی دانیم و فهمیدن این موضوع زمان برد. حدود 10 ماه طول کشید تا آقایان و خانم های سازمان متوجه شوند که مسائل پیش پاافتاده زیست محیطی در این سازمان بدون متولی است البته جوسازی های کاذب هم داشتیم. سعی کردیم با فعالیت های مختلف مسائل را حل کنیم. با برون سپاری و تعامل با دانشگاه ها، آموزش درونی و جایگزینی نفرات بیش از 40 درصد موفق شدیم البته تا رسیدن به شرایط ایده آل هنوز راه زیادی داریم.

معاون رئیس جمهوری در ادامه با اشاره به نبود افراد متخصص در حوزه های مورداحتیاج سازمان حفاظت محیط زیست گفت: به عنوان مثال در این سازمان یک نفر متخصص هوا وجود نداشته است. این در حالی است که برای نوشتن آیین نامه های قانون هوای پاک که ابلاغ هم گردیده در سازمان مشکل وجود داشت. به ناچار برای ابتدایی ترین موضوعات نیز دست به دامان مهندسان مشاور و دانشگاه ها شدیم.

وی در ادامه با تأکید بر احتیاج سازمان حفاظت محیط زیست به آموزش تخصصی اظهارکرد: در بیش از 50 دانشگاه کشور دانشکده محیط زیست داریم. سازمان حفاظت محیط زیست نیز دانشکده ای به موازات آن ها ایجاد نموده است که مهندس مکانیک تربیت می نماید. درصورتی که ما باید محیط بان تربیت کنیم. 50 درصد کارکنان این سازمان محیط بان ها هستند اما افرادی که دیپلم دارند و تنها یک هفته آموزش می بینند سپس به پاسگاه محیط بانی معرفی می شوند. این افراد با این سطح از آموزش به مسائل اجتماعی و زیست محیطی مسلط نیستند. تنها تیراندازی یاد می گیرند، در نتیجه یا می کشند یا کشته می شوند. درحالی که دانشکده ای داریم که به موازات بقیه دانشگاه ها کارشناس کشاورزی و مکانیک تربیت می نماید.

کلانتری با اشاره به اختیارات موجود در سازمان حفاظت محیط زیست و حجم کارهای باقی مانده گفت: در این سازمان امضاهای طلایی بود که در هیچ جای دولت وجود نداشت. بااین حال برخی طرح ها در سازمان 14 سال متوقف مانده بود. از معاونان خواستم طی 5 ماه تمام طرح ها معین تکلیف شوند. بر اساس قانون برنامه ششم توسعه نیزدوماه زمان برای معین تکلیف طرح ها لازم بود که ما در 45 روز آن را انجام دادیم.

وی در ادامه به اهمیت حضور سازمان حفاظت محیط زیست در مجامع بین المللی اشاره و اظهارکرد:به موازات وزارت خارجه باید در مجامع بین المللی فعالیت کنیم. قانون حفاظت از محیط زیست از سال 1373 در جهان الزامی گردیده است اما در کشور ما جایگاهی ندارد.

کلانتری اضافه کرد: آب، موضوع اصلی محیط زیست کشور است اما دریغ از یک کارشناس آب در سازمان محیط زیست. محیط زیست هیچ جایگاهی در تصمیم گیری مسائل آب کشور نداشته و همه پروژه ها به ما تحمیل گردیده بود. برای مثال، سد را می ساختند پس از خاتمه از ما گواهی می خواستند که بگویند ازلحاظ قانونی بی اشکال است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست وی در خاتمه با اشاره به موضوعات محیط زیستی نادیده گرفته گردیده گفت: حتی یک مورد حق آبه برای محیط زیست کشور تعریف نگردیده بود. امروز گرفتار گرد و غبار و خشکی تالاب هایی هستیم که قبلا هیچ جایگاهی در تصمیم گیری ها نداشت. تقریبا تمام سرمایه گذاری ها بدون پیوست زیست محیطی بود. برای مثال عسلویه محل زندگی هیچ جنبنده ای نیست.120 میلیارد دلار در عسلویه سرمایه گذاری گردیده است و 35 هزار نفر آنجا زندگی می نمایند که در حریم 10 متری شان پالایشگاه است. این افراد از ابتدایی ترین حقوق انسانی محروم هستند. همه به این خاطر است که از ابتدا این مسائل را نپذیرفتیم و دنبال حل مشکل نرفتیم.